Termin kuchnia molekularna kojarzy się większości z nas z laboratorium chemicznym oraz znienawidzonymi lekcjami fizyki. Jest to jednak dość złudne przeświadczenie, gdyż opiera się ona wyłącznie na produktach naturalnych i, wbrew powszechnym opiniom, nie wymaga używania sztucznych substancji.
Procesy molekularne doprowadzać mają potrawy do perfekcji pod względem formy i smaku. Stosowane procesy niskotemperaturowe, wprowadzanie do potraw powietrza, emulsyfikacje czy zastosowanie ciekłego azotu pozwalają zachować bogactwo smaków i gotować w coraz niższych temperaturach, co z kolei pomaga zachować wartości odżywcze. Wszystko zależy od kreatywności kucharza, jego wiedzy i doświadczenia. Kuchnia molekularna dąży do przyrządzania potraw bez ognia, a także jak najbardziej świadomej obróbki składników. Dziś, elementy kuchni molekularnej, stosuje się głównie jako dodatki podkreślające smak i wygląd dań, aby nie przesadzić zbytnio z eksperymentem.
W efekcie wielu procesów wyczarować można sok owocowy w postaci kapsułki czy tradycyjny sos warzywny w formie pianki, lecz są to przykłady dość jaskrawe i stosowane głównie w ramach urozmaicenia.
